Σπορά - Φύτευση του Ακτινιδίου
Η φύτευση των δενδρυλλίων γίνεται με μπάλα χώματος και χρονικά από τον Νοέμβριο μέχρι αργά την άνοιξη. Σε παγετόπληκτες περιοχές συνίσταται να φυτεύονται μετά τη διέλευση των παγετών. Η καλλιέργεια του εδάφους πρέπει να είναι επιφανειακή, γιατί η ακτινιδιά έχει επιπολαιόριζο ριζικό σύστημα. Συνιστάται η χρησιμοποίηση μόνιμου χλωροτάπητα (αγρωστώδη ή ψυχανθή), αλλά οι συνήθεις λιπάνσεις, ιδιαίτερα του αζώτου και οι αρδεύσεις πρέπει να αυξηθούν, για να αναπληρωθούν οι απώλειες σε λιπαντικά στοιχεία και νερό που απορροφώνται από τον χλωροτάπητα. Ο χλωροτάπητας θα πρέπει να κουρεύεται συχνά, κυρίως κατά την άνοιξη (περίοδος παγετών) και κατά την επικονίαση (για να προσελκύει μέλισσες). Η ακτινιδιά φυτεύεται κατά ορθογώνια παραλληλόγραμμα ή γραμμές. Οι αποστάσεις φύτευσης της ακτινιδιάς, ανάλογα με το σύστημα μόρφωσης είναι οι εξής:
Αραίωμα Καρπών
Το αραίωμα των καρπών αποσκοπεί στο να παραχθούν καρποί επιθυμητού εμπορεύσιμου μεγέθους. Το αραίωμα πρέπει να γίνεται νωρίς τον Ιούνιο καθώς οι καρποί μεγαλώνουν ταχύτατα τις πρώτες 40-50 ημέρες από την άνθιση. Συνήθως γίνεται στις ποικιλίες Monty (που παράγει μικρούς καρπούς), Abbott (φέρει συνήθως 3 καρπούς κατά ταξικαρπία και με το αραίωμα απομακρύνονται οι 2 πλάγιοι και μένει ο μεσαίος) και Hayward, Bruno μόνο αν φέρουν μεγάλο φορτίο ή τα φυτά είναι αδύνατα.
Άρδευση – Λίπανση
Η συχνότητα των αρδεύσεων από τα μέσα Ιουνίου ως το τέλος Αυγούστου πρέπει να είναι μεγαλύτερη από των υπόλοιπων μηνών. Η ακτινιδιά είναι ευαίσθητη και στη χαμηλή ατμοσφαιρική υγρασία. Είναι διαπιστωμένο ότι άνω του 65% του συνόλου σχεδόν των θρεπτικών στοιχείων, συσσωρεύονται στις κληματίδες, στα φύλλα και στους καρπούς το χρονικό διάστημα των 10 πρώτων εβδομάδων από την έκπτυξη των οφθαλμών. Είναι λοιπόν αναγκαίο να δημιουργείται ένα καλό επίπεδο γονιμότητας μέσω της λίπανσης από νωρίς (από τα αρχικά στάδια ανάπτυξης των πρεμνών) που να καλύπτει αυτή την περίοδο. Κατά τη λίπανση πρέπει να λαμβάνονται υπόψη βέβαια οι εδαφοκλιματικές συνθήκες, το ύψος της αναμενόμενης παραγωγής (1.5-3 t/στρ), η ηλικία κλπ. Η βασική λίπανση μπορεί να γίνει από το Φθινόπωρο (όταν γίνεται μόνο φωσφοροκαλιούχος λίπανση) έως ένα περίπου μήνα πριν την εκπτύξει των φύλλων. Άζωτο εφαρμόζεται και μετά την άνθηση και συχνά στις αρχές Ιουλίου. Η ποσότητα του Αζώτου που πέφτει σ` αυτές αφορά το 30% περίπου της συνολικής ποσότητας. Η τροφοπενία Σιδήρου είναι η πιο συνηθισμένη στην Ακτινιδιά και παρατηρείται σε εδάφη με αλκαλικό pH (>7.4). Συχνές είναι και οι ελλείψεις Καλίου, χωρίς να διαφεύγει της προσοχής η αναγκαιότητα του Μαγνησίου. Η ακτινιδιά είναι πολύ ευαίσθητη στο Βόριο – τοξικότητα – ακόμη και σε ελαφρά υψηλότερες συγκεντρώσεις από την άριστη. Η ακτινιδιά είναι από τα φυτά που αγαπούν το χλώριο, (απορροφά περισσότερο από τον Φωσφόρο), και μπορεί να δεχθεί χλωριούχα λιπάσματα. Έχει γενικά ανάγκη από υψηλές συγκεντρώσεις χλωρίου στους ιστούς για να αναπτυχθεί. Καλοκαιρινό κλάδεμα (Ιούνιο), είναι ευεργετικό για την αύξηση του μεγέθους των καρπών, και την καλύτερη αξιοποίηση των θρεπτικών.